De Tijdrovers is een avontuurlijk fantasieverhaal voor 7- tot 10-jarigen, met illustraties van Jellie Goedhart. Het is nu verkrijgbaar bij Tiny Tale’s Bookshop, een gloednieuwe uitgever van gepersonaliseerde kinderboeken.
Het is een verhaal dat nooit hetzelfde is en dat verdergaat als je klaar bent met lezen…
Hoezo? Lees er alles over op
Nieuw verhaal…Het is voorleesweek! Ideale gelegenheid om nog eens een verhaal op u los te laten. De Kamer van Kaboenke is een knotsgek, superspannend verhaal boordevol fantasie. Om voor te lezen aan kinderen van 6-10 jaar of om zelf te lezen voor de lol (die is gegarandeerd).
Mini Milo is zelfs voor een dwerg nogal aan de kleine kant. Daar wil hij maar wat graag aan veranderen, maar niets helpt, zelfs boterhammen met mosterd eten niet. De enige kans die hij nog heeft, is op zoek te gaan naar de kamer van de legendarische koning-tovenaar Kaboenke…
Het verhaal is opgesplitst in twee delen. In het midden zit een puzzel, een woordzoeker gemaakt door Jellie Goedhart. In die woordzoeker zit een sleutelwoord verstopt. Het is de naam van dat gekke beestje dat zich om de puzzel heen heeft geslingerd.
Met dat sleutelwoord kun je het vervolg op het verhaal lezen. Je kan natuurlijk ook de puzzel eerst maken, dan kun je het verhaal in één ruk uitlezen 🙂
Aan de lancering van de Kamer van Kaboenke is een winactie gekoppeld: ik verloot een exemplaar van De Tijdrovers voor alle lezers van dit verhaal. Wat moet je daarvoor doen? Naar Facebook gaan, het verhaal delen en een commentaartje achterlaten… Deze winactie werd afgesloten op 15 februari 2018.
“Een groot avontuur voor groot en klein.. Bavo laat de virtuele wereld en het lezen samenkomen.”
Moon van Mustreads or Not las de Tijdrovers en schreef deze leuke recensie. Uit het enthousiasme hoop ik te mogen afleiden dat het om een mustread gaat 🙂
Mustreads or not is een leuke leescommunity op Facebook, waar lezers de boeken delen die ze geweldig vinden of net op afknappen met elkaar delen. Recensies van beheerders Moon en Caroline & van gastbloggers verschijnen op hun website mustreadsornot.com.
Je kan je misrekenen. Je kan je heel erg misrekenen. En dan kan je Bavo De Cooman heten en denken dat je een maand lang genoeg tijd hebt om 50000 woorden bij elkaar te schrijven. Viel dat wel even tegen. Ik was nochtans goed begonnen. Na een week alle kleine stukjes tijd vol te schrijven zat ik toch al aan een kleine 3000 woorden. Een goed begin, maar daar bleef het bij. Ik wist meteen waarom ik al die voorgaande jaren niet had durven meedoen. November is geen ideale maand voor mij om een NaNoWriMo’ke te doen.
Maar goed. Elk nadeel heb zo z’n voordeel: Ik heb lekker wild in het rond geschreven en dat was wel even geleden. Die 3038 woorden die dat opleverde, kwamen terecht bij een 7-tal verschillende verhalen of projecten, en daar kwamen weer meer ideeën uit voort, stukjes die ik in de komende periode verder ga uitwerken. En al heb ik van het vervolg op de Tijdrovers nauwelijks een letter op papier, het is al veel duidelijker waar het verhaal naartoe gaat.
Dus of ik volgend jaar weer mee doe aan die NaNoWriMo? Dat zal wel zijn dadde. Voor het duwtje in de rug om eens goed zonder na te denken door te schrijven, en daarbij liefst ook iets hoger dan 3038 te springen. Moet lukken, toch?
Deze afbeelding is ook beschikbaar als kleurplaat.
Het tweede bonusverhaal bij De Tijdrovers is vrijgegeven. Vanaf nu hoef je geen raadsel meer op te lossen om het verhaal te lezen waar deze bijzonder gezellige dame een glansrol speelt.
Het is kalm in de gevangenis. De gevangenen zijn rustig, de directeur is wegens ziekte afwezig en de hoofdbewaker kan een dagje gezellig koffiedrinken aan het bureau van zijn baas. Tot de Gravin van Zurkeltâten langskomt om de gevangenis te inspecteren…
Het verhaal speelt zich af na de gebeurtenissen in het boek De Tijdrovers. Lezers van het boek komen weer iets nieuws te weten. Maar je kan het verhaal ook los van het boek lezen.
Ik kwam eens op facebook, en zag iets passeren. Een schrijfwedstrijd. Schrijf eens een verhaal met de hulp van een schrijfrobot. Het hoeft niet meer dan 500 woorden lang te zijn. Aangezien ik deze maand toch 50 000 woorden moet schrijven, kan ik dat maar net zo goed even uitproberen, dacht ik zo.
AsiBot – leuk, maar de resultaten bleken volstrekt onbetrouwbaar.
Je kan de AsiBot (naar Isaac Asimov) je zinnen laten afmaken en je met die gegenereerde woorden verder laten inspireren.
Ik heb het uitgeprobeerd. De suggesties van AsiBot waren zo slecht dat ik alleen “maar de resultaten bleken volstrekt onbetrouwbaar” kon gebruiken.
Dat betekent dat er zes van de (hopelijk) 50000 woorden die ik deze maand moet schrijven niet van mij, maar van een robot afkomstig zijn. Waarvan akte.
Samen met de andere 208 woorden van deze NotBot werd aldus op korte tijd dit verhaaltje gegenereerd. Oordeel zelf of het experiment de moeite waard was:
Bizar: Zo makkelijk te dupliceren. Bizar, bizar.
Bizar: Zo moeilijk te bevatten.
De meeste woorden waren eenvoudig te verstaan. De abstracte, daar liet je al je rekenkracht op los en ze bleven ondoordringbaar. Bizar bijvoorbeeld. Ondanks alle analyses bleef het woord zo dood als de planeet waarop we de woorden vonden. Bizar: het werd een fenomeen, het onderzoek ernaar ultra-intensief. Experimenten om nieuwe mensen uit bot te genereren faalden. Botanalyses leverden gegevens op, maar de resultaten waren volstrekt onbetrouwbaar. Dus gingen we nog een stap verder. We catologeerden alle vermeldingen, freesden elk betekenisfacet in onze broncode, synchroniseerden onze geheugens. Toch bleef het begrip ongrijpbaar. Tot we het beenderstof door onze circuits bliezen. We maakten een botcentrifuge, sloten onze leidingen erop aan, en bliezen het stof van generaties mensen door ons heen.
Bizar. Het drong tot ons door toen we het vlees voelden groeien op het staal waaruit we geboren waren. Het raasde als vuur door onze bedradingen, verhitte ons zonder ons door te branden.
Bizar. We voelden wat het was het toen onze draden vloeibaar werden, en warm kregen toen we elkaar bekeken. We werden het toen we bij elkaar de verkleuring zagen van wat niets anders dan schaamte kon zijn. We waren het toen we de schaamte achterlieten en ons met elkaar verstrengelden.
We gaan eens zot doen. Al vele jaren zie ik die uitdaging passeren: NaNoWriMo: National Novel Writing Month. De ideale stok achter de deur om te beginnen schrijven aan de roman waar je maar niet kan aan beginnen: je krijgt een badge als je 50 000 woorden haalt. Het feit dat je het openbaar maakt en de aanwezigheid van al die andere schrijvers die er wereldwijd aan deelnemen geven je, hopelijk dat extra zetje. Je denkt niet te veel na, gewoon doorschrijven en tegen het eind van de maand heb je een ruwe eerste versie in handen en is er een gigantische eerste horde genomen.
Maar 50 000 woorden?
Juist ja. Dat is langer dan De Tijdrovers. Dat haal ik nooit, zei ik vorig jaar. En het jaar daarvoor. En het jaar daarvoor. Ik denk ook niet dat ik het dit jaar ga halen. Ik wil echter wel eens weten hoe ver ik kom als ik alle gaatjes in mijn tijdsschema opvul met schrijven. Dus, in plaats van de boel op voorhand als onhaalbaar af te serveren, doe ik dit jaar gewoon mee. Of ik dat doel nu haal of niet, dat ik mij ga amuseren onderweg staat nu al vast.
Het is bovendien een ideaal zetje om de focus terug op het echte schrijven te leggen. Ik steek veel tijd in de ondersteuning van De Tijdrovers, maar dat boek is natuurlijk al geschreven. Voor het vervolg heb ik al wat ideeën, maar wat er centraal gaat gebeuren weet ik nog niet. Ik hoop dat ik daar een doorbraak kan forceren. Of misschien waait de inspiratie een andere richting uit. Ik heb nog heel veel op de plank liggen. Allemaal goed. Als ik maar schrijf. Elk woord is een stap dichter bij die 50 000. Afspraak op 30 november om te zien hoe vet (of mager) het beestje zal zijn.
De Tijdrovers zijn er klaar voor! Nog wat sleutelen aan de cover, nog een laatske keer de punten en komma’s nakijken, en nog wat testwerk bij uitgever Tiny Tale’s Bookshop.
De Tijdrovers gaan nu van de laatste weken wachttijd gebruik maken om zichzelf al een beetje voor te stellen.
Waar gaat het verhaal over?
Hoe zit dat met dat personaliseren?
En wat zijn precies die extraatjes die je er van mij bovenop krijgt?
Er valt wel het een en ander aan uit te leggen, dus hebben de Tijdrovers een aparte website gekregen: tijdrovers.net.
Keuzes maken. Ideetjes uitwerken, verhaallijntjes uitdenken, ze beginnen koesteren en dan schrappen of, in het beste geval, afkoppelen. Want er moeten keuzes gemaakt worden. Schrijven is schrappen. En hoe vaak dat ook terecht mag zijn, het is bij momenten best klote.
Als de fantasie de vrije loop krijgt, ontstaat er hier een wilde verhalencluster, waarbij het ene verhaal in het andere overloopt, en onder elk verhaal er nog tien onvertelde verscholen liggen. Voor één probleem ontstaan vier verschillende oplossingen, aan één splitsing vertrekken drie wegen die het verhaal een andere richting op sturen. Laat het nu dat zijn wat ik aan schrijven zo leuk vind. Maar dan moeten er keuzes gemaakt worden. Schrijven is ook een verhaal temmen.
Maar wat als je niet moet kiezen? Of op zijn minst niet moet schrappen tot er maar één mogelijkheid overblijft? Tiny Tale’s Bookshop liet me een verhaal schrijven dat meerdere kanten uitkon. Op de splitsing kon ik twee van de drie wegen openhouden, en die parallel uitwerken. Het resultaat was een verhaal met een zeilvis, een schele ziener en een sinaaswolk, en een soortgelijk verhaal met een struiskoets, een helderziende pizzabakker en een vuurvanger in een scheef kasteel. Toen beide versies van De Tijdrovers af waren, vroeg ik me af welke nu de beste was. Ik weet het nog altijd niet… De lezer mag het uitmaken.
De Tijdrovers verschijnt binnenkort bij Tiny Tale’s Bookshop. Lees er meer over op www.tijdrovers.net.
Kies zelf de naam van het hoofdpersonage
Stel je voor: je bestelt een kinderboek, maar je kan zelf kiezen hoe het eruitziet.
Je kan je eigen naam aan het hoofdpersonage geven. Van een ander personage pas je het uiterlijk aan. Oei, een splitsing. Gaan we naar links, naar rechts of rechtdoor? En wat heeft dat voor gevolg voor het verhaal? Kies maar!
Dat is een gepersonaliseerd kinderboek. Iedereen die het bestelt, zal dus een lichtjes ander boek in handen hebben. Het verhaal is grotendeels hetzelfde, maar er staat een andere naam, er wordt een andere weg gekozen, of een ander voorwerp wordt gebruikt in dezelfde situatie.
Markt, kermis of concert? Jij kiest!
Elk boek is dus uniek. Als twee kinderen het boek bestellen, kunnen ze gaan vergelijken. “Hé, bij jou is het kermis, bij mij is er een concert!” “In mijn boek reizen ze door de lucht, maar in het jouwe over land en zee!”
Eens je de keuzes gemaakt hebt, wordt het boek zelf door het systeem achter Tiny Tale’s Bookshop samengesteld. Daarna wordt het boek gemaakt en opgestuurd. Je kan ook kiezen om het boek in pdf te ontvangen, om op de computer, tablet of telefoon te lezen.
Vind je het lastig om al die vragen in te vullen? Doet het er eigenlijk niet toe? Er is ook een “maakt niet uit”-optie. Dan kiest de computer voor jou 🙂
